ΒΡΟΥΧΑΤΑΙ Ο ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟΣ ΜΑΖΙ ΚΙ Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ

Βρουχάται ο Πενταδάκτυλος και λέει του Ψηλορείτη:
-Αδέρφι, αντάρα πλάκωσε και η ψυχή μου φρίττει,
κακοί καιροί μάς ήρθανε και δίσεκτα τα χρόνια,
πάνω στα χιόνια τα παλιά έρχονται νέα χιόνια.
Μπόρες ξεσπούν επάνω μου και λιγοστοί οι φίλοι,
πάνω που διώχνω τον εχθρό άλλοι προβαίνουν χίλιοι.
Ματώσανε τα στήθια μου, πληγές είναι γεμάτα,
αλύπητα με χτύπησαν τα βάρβαρα φουσάτα.
Κι απηλογάται στοργικά ο γερο-Ψηλορείτης,
που είναι ο διαφεντευτής κι ο άρχοντας της Κρήτης:
-Αδέρφι Πενταδάκτυλε, της Κύπρου παληκάρι,
τράβηξε το βαρύ σπαθί απ` το μακρύ θηκάρι.
Η χέρα η πενταδάκτυλη σφιχτά να το κρατήσει
και με σφιγμένη τη γροθιά τον Τούρκο να χτυπήσει.
Κάθε φαράγγι και γκρεμός, κάθε ψηλό παπούρι,
κάθε λαγκάδι απάτητο να είναι και ταμπούρι
και μη φοβάσαι, αδέρφι μου, το ξέρω, δεν φοβάσαι.
Το έθνος παραστέκεται, μόνος ποτέ δεν θα `σαι.
Θα `χεις κι εμέ τον γέροντα, το γερο-Ψηλορείτη
και από πίσω θ` ακλουθά ολάκερη η Κρήτη.-
στέλιοσκωστήσπυριδάκης