Η Γαϊδούρα μου

  Η Γαϊδούρα μου


Από τον ¨αγιο Θωμά κι  ως την Φανερωμένη
έχασα την γαϊδούρα μου αγγουρια φορτωμένη.
Όποιος την βρει χαλαλι του τ` αγγούρια ένα ένα
να τα κρατήσει όλα αυτός μα δεν με νοιάζει εμένα.
Να φέρει την γαϊδούρα μου στρωμένει με σωμάρι
διότι τώρα πόρισμα απ` η Βουλή θα πάρει.
Λένε πως είναι και βαρύ χιλιάδες οι σελίδες.
Μα οι κλέφτες όμως να βρεθούν δεν έχομε ελπίδες.
Γνωστό `τανε και πιο μπροστά τ` όμορφο παραμύθι,
κι όσο κι αν το `γραψαν καλά κανένα μας δεν πείθει.
Γνωστό `ναι και το Ελληνικό το γνωμικό που λέει,
πληρώνει πάντα το κακό εκείνος που δεν φταίει.
Σαν είναι ο κλέφτης δικαστής τί πόρισμα θα βγάλει;
Τίποτε δεν εκλέφτηκε! Κι όλα `ναι παραζάλη.
Βρείτε μου τη γαϊδούρα μου να πάω να την φορτόσω
μα πρώτα στον Πεταλωτή να τήνε πεταλόσω.
Ήξερε ο Πρωθυπουργός πως ο Πεταλωτής του
χρειάζεται τα πέταλα να βάζει της πομπής του.
Πάντοτε ο Πεταλωτής εις τα χωριά ιδίως
σπουδαίο ήταν πρόσωπο των μουλαριών κυρίως.
Γιαυτό μας τον κουβάλησε για να μας πεταλώνει
και του ταιριάζει φίλοι μου! Κανένας δεν γλυτώνει.
Τζάμπα `ναι το πετάλωμα από αλλού τα παίρνει,
απ` τα καρφιά προμήθεια θα έχει να λαβαίνει.
Γιαυτό λοιπόν όποιος θαρεί πέταλα ότι θέλει,
να πάει στον Πεταλωτή πούναι καλό κοπέλι.
Και παίζει χτύπο στο καρφί το πέταλο τ` αφήνει.
Τον νοιάζει το πετάλωμα στέρεο να μας γίνει.
Μια καρφί, μια πέταλο, δεν το καταλαβαίνει,
γιαυτό βαράει το καρφί κι εκεί το επιμένει
σέλιοσκωστήσπυριδάκης